среда, 20 июня 2018 г.


Вирджиния Вулф
«Ишанъёсын корка»
Берыктэм
Куддыръя, сайкам берад, кылӥськод ӧслэсь ӟукыртэмзэ. Озьы корка кузя, кизэс кутыса, ветло вал соос, кытчы ке но учкылыса, мае ке но кутылыса, утчаса татысь, отысь – кык лулъёс.
«Со татын», ­­­­­- вера одӥгез. «Отын но!» ­­­­­- йылтэ мукетыз. «Вылӥын но», ­­­­­- каллен кылӥськымон вазе одӥгез. «Садын но», ­­­­­- шыпыртэ мукетыз. «Лушкемгес, ­­­­­- шыпытэн верало кыкназы, ­­­­­- эн сайкаты соосты».
Но тӥ ӧд сайкатъялэ милемды. Ӧд. «Соос маке но утчало: палэнъяло штораосты, ­­­­­- шуод тон аслыд но синмыныд ортчод на одӥг-а, кык-а бам. – Шедьтӥзы, лэся», ­­­­­- капчиен шокчод, но карандашед бамлэн дураз дугдоз. Собере, лыдӟиськонлэсь жадьыса, кельтод книгадэ, котыр учкод: буш корка, ӧсъёс валак усьтэмын, гурлало дыдыкъёс, но фермаысь вуколэн тачыртэмез кылӥське. «Малы мон татын? Мар мон утчасько?» Киосы бушесь. «Оло вылӥын-а?» Отын, корка сигын, улмоос. Нош ик улӥе: садын ваньмыз изе, книга гинэ турын пӧлы гылӟиз.
Кык лулъёс шедьтӥзы сое бадӟым висъетысь. Нокин но ӧз адӟы соосты. Укноын адско вал улмо вужеръёс, розаос; пиялаын вожекто куаръёс. Пырем беразы ик, улмо каллен берыктӥз зарни урдэссэ. Ӧсъёс усьтэмын, но тани маке выж вылтӥ валиське ни, ӝутске борддоръёс кузя, тубе вӧлдэтэ – мар со? Киосы бушесь. Лёгет вылтӥ гылӟиз пурысь юберлэн вужерез: пыдэстэм чалмытысь ӝутске вал дыдык гурлам гинэ. «Шып, шып, шып, ­­­­­-  каллен йыггетэ вал коркалэн сюлэмыз. – Ваньбур татын; висъет…» Шуак корка чалмиз. Озьыен, соос ваньбур утчало вал?
Тыл соку ик кысӥз. Шат со садын? Отын йыромем шунды сиез возьмаса, пеймытлэсь шортсэ черсо писпуос. Векчи, капчи, акшан вакытысь потэм си, весь чиля вал пияла сьӧрын. Эзель – со пияла; эзель люке милемыз; сю аръёс талэсь азьпал со нырысь ик нуиз кышномуртэз, бушатӥз коркаез, пытсаз укноосты, тырмытӥз висъетъёсты пеймытэн. Воргорон кельтӥз корказэ, кышномуртсэ, мынӥз уйпала, собере шундыӝужан пала, адӟиз лымшор инмын уясь кизилиосты; берытскиз вырйыл улэ кезьыт тылскем доры. «Шып, шып, шып, ­­­­­- шумпотыса йыгаськиз корка сюлэм. – Ваньбур – тынад».
Ульчаын тӧлаське. Писпуосты ӟечыратэ, някыръя. Толэзь шапыкъёс садын зорлэсь ватско. Но укноысь пызьыра вольыт тыл. Сюсьтыл ӝуа кален но яркыт. Кык лулъёс котыръяло коркаез, усьто укноосты, сипырто, милемды сайкатыны кышкаса, утчало асьсэлэсь шумпотонзэс.
«Татын ми изьылӥм», ­­­­­- шуэ одӥгез. «Но чупаськылӥм, чупаськылӥм…» ­­­­­- ватса мукетыз. «Сайкаллям ӵукнаосы».  ­­­­­- «Азвесь писпуос». ­­­­­- «Вылӥын». ­­­­­- «Садын». ­­­­­- «Гужем». ­­­­­- «Толалтэ». Корка пушкын, сюлэм кадь, ӧжыт йыггетыса  пытсаськыло ӧсъёс.
Матын ни соос, ӧс кусып вамен сыло. Тӧл йыгаське коркае, азвесь зор шапыкъёс васько пияла кузя. Пеймыт синъёсмеспытса; ум кылӥське вамышъёсты; ум адӟиське сьӧд плащен шобырскем кышномуртэз. Воргорон ӵокса киыныз фонарез. «Учкы, ­­­­­- шыпыртэ со. – Кыӵе юн соос изё. Ымдуръёсазы пыӵам яратон.»
Азвесь лампаез ӝутыса, соос мыкырско, кема но сак учко ми шоры. Кема сыло мы вӧзын. Тӧл борддоръёсы шуккиске; сюсьтыллэн тылыз  куалекъя. Толэзьлэн сиосыз гылӟо выж вылтӥ, борддор вылтӥ, пумиськыса выдо ымныр вырйылъёсы. Соос, кык лулъёс, мур малпаськонэ усьыса, кӧлӥсьёс шоры учкыса, утчало асьсэлэсь шумпотонзэс.
«Шып, шып, шып», ­­­­­- йыгаське корка сюлэм. «Сыӵе кемалась», ­­­­­- шокче воргорон. «Нош ик тон монэ шедьтӥд», ­­­­­- «Татын, ­­­­­- шыпыртэ кышномурт, ­­­­­- изён, садын лыдӟиськон, серекъян, улмоос корка сигын. Татчы ми кельтӥм ваньбурмес…» Лампалэн тылыз йӧтске синкабакъёсам. «Шып! Шып! Шып!» – дугдылтэк йыгаське корка сюлэм. Мон сайкасько но кеськисько: «Уске со тӥляд ыштэм ваньбурды? Сюлэм пушкысь югыт.»


Комментариев нет:

Отправить комментарий